Srpski molitvenik spomenica Milanu Rešetaru

 Srpski molitvenik spomenica Milanu RešetaruKnjigu „Srpski molitvenik Spomenica Milanu Rešetaru 1512-1942-2012” izdali su Srpska Akademija Nauka i Umetnosti i Fond „Đorđe Zečević” za unapređenje i zaštitu ćiriličnog pisma” u Beogradu 2016. Predrag Piper je urednik edicije Odeljenja jezika i književnosti SANU i Fonda „Đorđe Zečević” za unapređenje i zaštitu ćiriličnog pisma”. Knjiga je štampana u 500 primjeraka i ima 279 stranica. Urednici su Jasmina Grković-Mejdžor i Viktor Savić. U prvom dijelu knjige su članci posvećeni dr. Milanu Rešetaru. Milan Rešetar je izdao „Srpski molitvenik” 1938.  Urednici su pripremili biografiju Milana Rešetara. Gordana Radojčić-Kostić je napisala članak Literatura o Milanu Rešetaru. Među autorima priloga okupljeni su proučavatelji povijesti Dubrovnika. Irena Arsić je pisala „Od Srpske Atine do jugoslovenske provincije. Kulturne prilike u Dubrovniku Rešetarevog vremena (1860-1942)”. Istakla je ulogu Matije Bana i Mede Pucića u počecima pokreta Srba katolika u Dubrovniku.O osnivanju i radu srpskih društava prije Prvog svjetskog rata u Dubrovniku. Poslije 1918. i ujedinjenja pisala je o kulturnom nazadovanju Dubrovnika i o pokušaju kulturnog rada društva Sveti Vlaho u Dubrovniku. Jelica Stojanović je u svom članku „Pristupna akademska besjeda Milana Rešetara „Najstariji dubrovački govor” sažeti iskaz njegovog bogatog znanstvenog opusa”. istakla da je Rešetar dokazivao da je najstariji dubrovački govor bio štokavski a ne čakavski. Slobodan Remetić je u svom članku „Milan Rešetar kao dijalektolog” između ostalog istakao Rešetarove zasluge za pročavanje moliškog govora u Južnoj Italiji. Zlata Bojović je u spomenici objavila članak „Milan Rešetar kao izdavač dubrovačkih pisaca”. Istakla je da su kritička izdanja dubrovačkih pisaca koja je priredio Milan Rešetar njegov najvažniji doprinos izučavanju dubrovačke književnosti. Gordana Pokrajac u svom članku „Doprinos Milana Rešetara proučavanju dubrovačkih zbornika i molitvenika” istakla pionirski rad „Milana Rešetara u objavljivanju dubrovačkih zbornika i molitvenika. Nebojša Porčić u članku „Milan Rešetar kao istoričar Dubrovnika” istakao je da je Milan Rešetar nije bio po struci ipovjesničar nego filolog i numizmatičar. Kao erudita davao je doprinose u kulturnoj povijesti Dubrovnika kroz popularno-povijesnje članke. Aleksandar Milanović u članku „Milan Rešetar kao tumač i priređivač Njegoševog dela” istakao je Rešetarovu zaslugu za širenje uticaja Njegoševih djela u široj javnosti. Bilo je i zamjerki. Rešetar nije dobro poznavao crnogorske govore. Kao priređivač Njegoševih dela bio je i prvi komentator Njegoša. Ipak kao vukovac nije cjenio značaj slavenosrpskih pisaca (Sime Sarajlije i Mušickog) za Njegoša i njegovo korišćenje slavenskih reči kao i stvaranje novih reči. Milanović je istakao da je Njegoš koristeći crkvenoslovenske i ruskoslovenske reči davao svom tekstu nijanse koje mu nije omogućavao tadašnji narodni jezik.Saša Nedeljković je u svom članku „Milan Rešetar u dubrovačkoj štampi” istakao značaj održavanje veza Milana Rešetara i dubrovačkih listova. Kroz članke koje je objavljivao u dubrovačkoj štampi Rešetar je ostajao prisutan u dubrovačkoj javnosti. Dubrovačka društva na čelu sa Maticom srpskom pratila su Rešetarov rad i čestitala mu na priznanjima koja je dobijao.Od 117 strane knjige tema je molitvenik. Vanja Stanišić je u članku „Ćirilica dubrovačkog molitvenika iz 1512. godine” istakla da je Rešetar pisao o skoropisu i zapadnoj ćirilici. Na kraju objavljen je članak Slobodana Pavlovića „Fonološki sistem srpskog molitvenika iz 1512. godine”. U djelu Presnimljena izdanja od 158 stranice dat je snimljen tekst rukopisa Rešetarove pristupne besede u Srpskoj Kraljevskoj Akademiji pročitane 7 ožujka1941 godine. Budući da je Rešetar živeo u Firenzi i nije mogao doći u Beograd, njegovu besedu pročitao je Aleksandar Belić. Dati su snimci molitvenika koji je izdao Rešetar 1938. To je bila fotografska reprodukcija na osnovu originala iz Pariške nacionalne biblioteke. Molitvenik iz Pariške nacionalne biblioteke nije imao prvi list molitvenika. Rešatar je koristio naslovnu stranu štampanog izdanja iz 1571. U knjizi je prvi put data reprodukcija u boji prvog i osmog lista molitvenika. Jedini sačuvani primerak čuva se među Rijetkim knjigama u specijalnim kolekcijama na Američkom katoličkom univerzitetu u Washigtonu.   Stranica: 158 279Dimenzije: 25x35Jezik: BeogradPismo: ĆirilicaStanje: OdličnoUvez: TvrdiGodina: 2016