Ello Vittorini : Mesinske žene

Roman obrađuje aktualni motiv obnove zemlje nakon ratnih pustošenja,ali ne samo robinsonsko stvaranje nove zajednice,nego i praštanje "uvrijeđenog svijeta",uspostavljanje mira i zajedništva među patnicima.Dva su osnovna motiva:putovanje strica Agrippe talijanskim poluotokom od juga prema sjeveru i obratno,u potrazi za jedinom kćerkom koja je odmah poslije rata nekamo nestala.U ovom dinamičkom motivu nije samo tužna povijest jednog "uvrijeđenog čovjeka" nego i traženje ravnoteže,zadovoljenja njegova nemira,i uopšte ljudske sudbine.Drugi je motiv obnavljanje ratom opustošenog sela i stvaranje novog oblika ljudske zajednice.Unutar ovog motiva prati se i ljubavna drama između djevojke Siracuse i bivšeg fašiste Venture.Ali idealnu ljudsku zajednicuviše ne predstavlja selo nego grad,šira realnost industrijskog svijeta,u kojoj selo postaje predgrađe grada i živi u tijesnoj s njegovim običajimai načinom života potrošačkog društva.A ljubav bivšeg fašiste nema tragičan epilog."Lovci" odustaju od lova na Venturu,a on postaje sasvim beznačajna figura sela,koje se preobrazilo u predgrađe velike zajednice noveindustrijske civilizacije.Prijevod koji donosimo poslednja je,treća,verzija romana Mesinske žene,koji je obljavljen u Milanu 1964.godine.Ovaj korski roman otvara se velikom freskalnom slikom uskovitlanog stanovništva talijanskog poluotoka neposredno poslije drugog svjetskog rata.